Revie (30) gooide drie jaar geleden het stuur om en besloot buschauffeur te worden. Na 10 jaar werken in de horeca, was hij toe aan iets anders. ‘Als buschauffeur is iedere dag anders, het is uitdagend en je hebt een grote verantwoordelijkheid. Ik ga nu elke dag met plezier naar mijn werk!’

Hij liep al een tijdje rond met het idee iets anders te willen. Maar wist niet goed wat. ‘Mijn baan in de horeca was leuk, maar het was ook hard en veel werken.’ Een advertentie om buschauffeur te worden en een open dag zetten hem er toe aan een kijkje te nemen. ‘Samen met mijn vriendin zijn we naar de open dag gegaan. Twee chauffeurs vertelden daar over het werk als buschauffeur. En ik werd direct enthousiast van hun verhalen.’ Het betrof een BLL traject, waarin je het vak leert en 3 maanden terug de schoolbanken in gaat, maar je direct al betaald wordt als buschauffeur. ‘Die 3 maanden theorie was wel weer even pittig. Vijf dagen in de week, 8 uur lang terug in de schoolbanken. Dat was ik niet meer gewend. Maar ik had een leuk klas. We hielpen elkaar allemaal, de sfeer was echt goed.’

Naast theorie, moet je natuurlijk ook die bus leren besturen. ‘Ik herinner mij die eerste keer achter het stuur nog goed. Je denkt: ik kan auto rijden, hoeveel anders zal dit zijn? Maar, het is echt wel even wennen. Doordat je vóór de wielen zit, moet je veel eerder indraaien bij bochten. Ik dacht toen echt: wanneer krijg ik dat door? Maar dat komt vanzelf, daar krijg je alle tijd voor en de instructeur was ook erg geduldig en legde alles goed uit.’ Nu draait Revie nergens zijn hand meer voor om en rijdt hij met gemak overal naartoe.

Maar waarom buschauffeur? ‘Eigenlijk kwam het gewoon zo op mijn pad en was ik wel nieuwsgierig geworden. Het leek mij ook wel een relaxte baan. Ik wilde graag een huis kopen en als buschauffeur verdien je goed.’ Ook vond hij het fijn dat je werkuren ook echt je werkuren zijn. ‘Je wordt wel eens gevraagd een extra dienst te rijden, en daar ben ik altijd heel flexibel in. Maar in de horeca moest ik regelmatig een uurtje overwerken. Dat gebeurt hier niet.’ Direct bij het eerste gesprek bij Qbuzz voelde Revie zich al welkom. En ook nu zijn alle collega’s heel vriendelijk en behulpzaam. Het rijden zelf vindt hij fysiek niet zwaar. Mentaal merkt hij wel dat het soms pittig is. ‘Je bent acht uur per dag gefocust op de weg. Dat kost wel energie. Toch voelt het niet als werken als ik klaar ben, ik heb nog energie over en sport daardoor nu veel meer.’ En net als bij elke andere baan: je moet het zelf leuk maken. ‘Ik weet nooit wat de dag mij brengt. Er kan onderweg van alles gebeuren. Jij rijdt de bus, jij bent verantwoordelijk voor de reizigers en moet elke situatie inschatten en zelf oplossen. Dat blijft elke dag anders, en maakt het leuk en afwisselend.’

Die eerste keer alleen op pad herinnert hij zich nog goed. ‘Ik was zo nerveus en zo gefocust om geen fouten te maken, dat ik de afrit die ik moest nemen voorbij reed.’ Achteraf lacht hij daar nu om, maar toen was er wel even paniek. Zoals ook die ene keer in Utrecht. ‘Het stond helemaal vast, en een collega vertelde dat ik beter even kon omrijden. Ik denk dat ik ergens verkeerd ben gereden, want op een gegeven moment was ik verdwaald. Gelukkig was een reiziger wel bekend in dit deel van de stad en hielp mij weer op weg. Op zo’n moment baal je zelf wel flink, maar is het ook erg fijn dat je zo geholpen wordt.’

Revie is blij met de keuze om buschauffeur te worden. ‘Met hard werken en doorzettingsvermogen ga ik nu elke dag met plezier naar mijn werk. Nu ik erop terug kijk, ben ik ook wel trots op dat ik deze stap heb gemaakt.’